My Happy Place

So toe gister na maande se gaan na een spesifieke plek, besef ek werklik vir die eerste keer – die is my happy place. Glo dit of nie, maar ‘n haarsalon. My vriendin sin. Die plek waar al my stress en worries net by die voordeur gelos word voor ek instap.

Ek en my vriendin is seker nou al van 2011 behoorlik vriendinne, met ups en downs natuurlik, baie wyn, baie Tequila en stories om ons kinders eendag te vertel (Wat om nie te doen nie wink wink). Ons kom uit dieselfde Hoërskool, maar was nie eintlik bevriend nie meer kennisse, saam klas gehad en deur matriek gegaan.  Latere jare bevriend geraak deur gemeenskaplike vriende en that’s the end of that story, but not the end of our friendship. My Tjomma, freak, mal, liefdevolle vriendin.

Syt ‘n jaar terug haar salon geskuif en dis hier wat ek myself bevind meeste van my af  tye. Die haarsalon, plek waar almal behoort goed te voel oor hulself na sy doenig met hul was. Dis hier wat ek besef het, chillax, relax, hou op kla, wees jouself en geniet die lewe.

Kom ek skets gou ‘n gevoel van die salon: Baie modern, maar gemaklik, relaxed en uniek. Nie soos enige ander haarsalon nie. Hier voel jy op jou gemak, voel asof jy op ‘n individuele een tot een basis behandel word.Jou persoonlike eie haarstilis, elke oggend. Nie net jou hare nie, maar ‘n plek waar jy koffie kan kry, daai koffie is net vir jou gemaak. Met liefde.  Plek waar jy deur die massering van jou kop, al jou bekommernisse kan laat vaar en jou Prozac maar los met graagte. ‘n Plek met stories, seer, pyn en celebrations. Waar jy voel asof jy kan partytjie of sommer net jou troue daar hou. Geen ander plek gaan meer saak maak vir jou nie.

My happy place. Waar op die sit van haar swart bank, my lewe nie meer so hartseer, gejaagd of doelloos voel nie. Waar ek partykeer net sit op daai stoel, sonder om ‘n woord te sê, my lewe deur haar ander klante voel, beleef. Besef, wake up girl, dit was erger, jy’t oorleef, Spreuke 31 vrou geword, kenner van seer geword en berader aan ander geword. Die lewe gaan voort! Wees happy! Gaan groot! Partytjie en hê lief: Net deur die sit op daai bank!

Die begrip van alleen wees rondom paydag

As jy enkellopend is, nog nooit saam ‘n persoon van die teenoorgestelde geslag gewoon het nie en rekeninge het, dan sal jy uit die volgende baat kan vind en saamstem.

In ‘n mate is ek maar old- school, old-fashioned, noem my maar wat jy wil, net nie ‘n koek nie, want eks nie een nie. Tot op hede bly ek nog alleen. Ja ek was wel in die koshuis en kamermaats gehad, maar ekt nog nie saam ‘n kêrel gebly nie.

Soos wat ek nou weer ‘n week voor paydag my budget uitwerk, try, formuleer, sit ek so en dink. Dit suck om alleen te wees, suck, totaal en al! Ek verdien ‘n gemaklike inkomste, meer as sekere van my  vriende in die vriendekring, brag nie, maar hey ekt wraggies harde ure omgesit in daai koshuis kamertjie en geswot (geparty ook…ok  ok meeste Woensdae, Vrydae, Saterdae vir die wat my ken). Terug by die salaris,so dis gemaklik en kan ek dus my rekeninge betaal, DSTV kyk en gesonde kos koop. Af en toe bietjie my hare laat doen, ‘n rokkie koop op ‘n SALE en bietjie myself treat met ‘n Chef Salad by Romans. Dis die af en toe wat my laat dink het oor die onderwerp- alleenwees en rekeninge betaal. Suck, suck, suck.

Meeste van my vriende is in verhoudings en doen die saambly ding. Seker niks verkeerd daarmee nie, maar dis so unfair. Tot op die uiterste graad, kwadraat, mag! Twee salarisse word een, hulle word een …R18 SNL, als word net een.  Soms begryp hul net nie dat jy op die broodlyn leef die laaste paar dae nie. Hul doen net nie, want hoekom, want liefie het die medies, huur, kos en DSTV betaal. Dan verder het liefie geldjie gegee om nuwe haarkapsel te kry, nuwe boots te koop en ag jou sommer gespoil met ‘n parfumpie.

Dis dan wanneer ek diep binne my begin huil en skree (scream and shout and let it all out). Die behoefte raak al meer, ek soek ook daai liefie wat die salaris nr 2 kan wees . Want kom ons wees nou eerlik hier met mekaar, die gemiddelde/algemene vrou soek net man of nee wag kom ek stel dit anders, soek ‘n man om als te betaal. Wake up poppies, daai dae is verby. Long gone! Die wit/blanke Afrikaner man is die laaste een op die betalings skaal en jy net bo hom. Hy suffer nou meer as ooit.

Dit gaan my verstand te bowe dat mens wel sulke vrouens/poppies/blondes kry wat verwag dat die man  vir als moet betaal en nog meer.  En dan begin ek weer die vraag aan myself vra: ‘’Moet ek ook so word? Moet ek my hare blonde kleur? Moet ek ook oppervlakkig word? Moet ek moet ek?’ Dalk dan net dan, sal ek my ridder kry, my salaris nr 2!

Van die Ooste tot die Beste...ek hoop

Shopping by die mall… Die Boksburg een

So Saterdag besluit ek om bietjie te gaan shop, nie asof ek geld het  vir onbenullige goedere nie, maar who cares. Mens is een keer jonk, swipe daai plastic en hou op ‘n jood wees.  Ek bevind myself toe op die R21 en voor ek my oë kan uitvee is ek by East Rand Mall.  Toe net daar en dan dat ek  besluit het, dis iets oor om nou wraggies te blog.

Boksburg…nie plek van goud nie. Brekers, gebleeched hare, kommin tannies en Schalk Burger look- a-likes. Kaalvoet klonkies, sonbed junkies en een obese tannie wat ‘n sumo wrestler ‘n go kan gee. Hul mag dalk sout van die aarde mense wees, maar wraggies, hoekom het hul metgeselle?  Wat doen ek dan verkeerd? Moet ek ook my hare blonde peroxide en crocs begin dra? Bietjie meer bling, bietjie meer skewe tande kry? Moedeloos, sigh, @#$%$%.

Dis hier waar ek besef het, my paadjie is nog nie voltooi nie, dis onbekend, maar nog nie klaar nie. Eks gebore in ‘n middelklas Afrikaner huis, met goeie waardes, wat geleenthede gebied het om my te laat ontwikkel tot my volle potensiaal. Dis hier waar die verskil in kom. Almal mag dalk se eks vol nukke en grille, maar ek weet wat ek soek, weet waar ek wil heen gaan en wat ek nog moet doen om daar te kom.  Soms trek die mense rondom jou, jou af om te keer dat jy nie word wat jy wil wees nie. Die rede: Jaloesie, finish en klaar. Dis soos gewig verloor, jy weet wat jou goal weight is, jy verloor gewig lyk mooi en goed, mense komplimenteer jou, tot daai een bogger kom en sê ‘’nee jinne jy raak net skins en bones’’.  Dan vir so paar gedagtes begin jy te twyfel en begin dalk te glo wat gesê  is. Hier gaan ek jou nou stop… Wie ookal dit gese het, is Jaloers, want sommer. Hul kan nie doen wat jy alreeds bereik het nie en sinspeel op jou gevoelens omdat hul sleg lyk. Dit maak sin, ja dit doen!

Dalk soek ek in die verkeerde plekke (East Rand Mall) of dalk toets omstandighede my, wie weet? Iemand het eendag vir my gese, Ja bid en glo, maar op jou gat te sit en te dink als gaan uit die lug val, ag please cry me a river. Om iemand  te ontmoet gaan nie gebeur deur Kyknet elke aand te kyk nie, of serpies te brei/hekel nie.  Kerk is klaar uit vir my, eks by ‘n selgroepie en potensiaal is skaarster as hoender tande. Werk, nee dankie, ek doen nie pensioenarisse of uitlanders  nie.

Dalk moet ek ‘n russies bruid word, inskryf vir boer soek vrou, of so bietjie online dating try (getry). Tyd sal leer…en tot dan is dit werk, gym, sosialiseer en koekies bak.

Mounster begin blog

Ekt besluit om deel te word en almal te volg soos skapies. Ja dis blog tyd. Eintlik as mens mooi dink is dit maar eintlik soos 'n "dear diary', want wat anders sal jy dit dan noem. Die enigste verskil is op jou rekenaar, nie op papier en versteek onder jou bed nie. So lets go, ekt baie om te se, glo my en ek belowe om nie te moun soos die titel nie. Ek bevind myself nogsteeds enkellopend en wil graag my journey met jul deel. Drink 'n paar glase wyn (odd bins sommer, sou jy soos ek die tyd van die maand, effens platsak wees) sit terug en geniet die lewe van die mounster